Auteur: Evert Meilink
Evert Meilink 1960 studeerde van 1979 t/m 1984 aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Naast de praktische lessen op school was ik geboeid door het vak kunstgeschiedenis. De nadruk lag op de 19e en 20e eeuw waarin allerlei stromingen zich ontwikkelden. Hoewel opgeleid in de figuratieve traditie werd ik me door kennismaking met deze stromingen bewust van een eindeloos speelveld dat voor me lag. In de jaren die volgden ontdekte ik dat het begrip figuratie of realisme relatief was, je kon het gebruiken naar gelang het je uitkwam. Het scherpst werd ik me daarvan bewust tijdens een vakantie in de Franse alpen. Overal waar je keek in het landschap zag je abstracte beelden. Maar het was puur realisme. De bergen konden van hun plaats wijken, ze konden zich binnenstebuiten keren, het zou altijd goed zijn. Begrippen als abstract en realistisch hadden hun betekenis verloren in de mega-landschap. Inzoomen op een muur door elke steen te tekenen stond niet op gespannen voet met inzoomen op een berglandschap. Het hing van de kijker af en zijn belevingswereld of er herkenning zou zijn. Ikzelf ervaar geen spanningsveld.